123 dagen

Al 123 dagen in lockdown. Ongelofelijk en helaas waar en saai.

Toegegeven de omgeving is supermooi. Ik ben dol op bergen en meren. Die zijn er genoeg hier. Heel veel bergen. In verschillende hoogtes. Ontelbare meren. En allen strijden om de titel mooiste meer van….

Al die tijd mocht ik wandelen en fietsen. Fietsen terwijl ik geen fiets heb valt weg. Dus vele uren wandelen. Er wordt gesproken dat kappers op 1 maart weer open mogen. De regio president van Beieren, meneer Söder is zeer sceptisch. Dus of de regels ook hier versoepelen is nog even afwachten.

Over een datum wanneer hotels weer mogen openen durft nog niet eens iemand te dromen. Pasen zal het niet worden. Pinksteren. Heel heel misschien. Bizar.

Ik ben mij zeer bewust dat ik het nog niet zo slecht heb. Maar toch. Alle dagen zijn al maanden hetzelfde. Zonder doel. Zonder reden. Ik ben ondertussen nog te lui om mij verveelt te voelen.

Blogs schrijven. Video’s maken. Lezen. Wandelen. Spaans leren. En druk bezig om met 50 fitter te zijn.

Hoe? Sporten. Weerstandsbanden heb ik gekocht. Van die mooie gekleurde elastieken. Dat was het leuke kleurrijke onderdeel. Of je telt mijn rode hoofd ook mee.

Ik sport met video’s van YouTube. Een voorbeeld volgen. Anders ben ik niet zo goed in het uitvoeren van de oefeningen.

Mijn motoriek is niet al te goed lijkt het. Vele jaren geleden had ik dat al eens ontdekt bij steps. Oefeningen met benen. Prima. Oefeningen voor armen. Prima. Oefeningen waarbij de benen de ene kant op moeten en dat de armen iets heel anders moeten doen. Verwarrend. Nou niet alleen verwarrend. Als het kon zou ik lichamelijk in de knoop raken.

En dan moet ik als een Houdini proberen weer alleen uit de knoop komen. Ik ben een beelddenker. Jij ook?

Sommige onderdelen zijn voor het evenwicht. Okay. Eenvoudig zien die er soms uit. Tot ik bijna omval.

Echt ik vermaak mij op zich prima alleen.

Ik lach om mijn eigen klungelige uitvoering.

En dit zijn nog steeds de oefeningen voor beginners. Van een niveau hoger durf ik alleen maar te dromen.

Welterusten.

Geel valt op

Een Nederlands autokenteken is geel.

Dat valt op. Nu valt dat geel altijd al op. Echter in de tijd van een lockdown valt het nog meer op. Een Duits kenteken is wit. Ik heb collega’s uit Hongarije. Hun kenteken is ook wit. In de hoge heuvels voor de alpen zijn eigenlijke alle kentekens wit. Net als de verse sneeuw.

Ik rijd weinig met mijn auto. En als, dan vaak hetzelfde stuk. Dus ondertussen zijn ze hier in het dorp aan mijn kenteken gewent. Ongetwijfeld was ik een gespreksonderwerp. Dat kon ik zien aan de verbaasde gezichten als ik passeerde. Ik dacht dan: Hebben ze een mooi raadsel en onderwerp in deze saaie tijden.

Al meerdere keren ben ik op een parkeerplaats aangesproken. Oh is die auto met Nederlands kenteken van u? De ontmoeting, je zou het bijna blijdschap noemen, was altijd enthousiast. Hoe bent u hier gekomen?

Heel flauw antwoord uiteraard: Met de auto. Ik weet het te flauw maar toch blijft die leuk.

Dan komt het riedeltje werken in hotel. Ontslag in München. Nu al vele maanden in deeltijd ww. Iedereen kent het hotel uiteraard. De omgeving is niet dichtbevolkt.

Hetzelfde geldt voor mijn telefoon. Ik heb een Nederlandse simkaart. Werkt prima in Europa. Alleen wanneer ik bel popt er dus een heel lang nummer in beeld. Beginnend met +31. Nu weten de meesten al dat ik het dan ben. Elke zaterdag en zondag haal ik eten bij gebrek aan een keuken.

De eigenaar van het Thais restaurant vertelde mij dat hij bijna niet had opgenomen. Zulke lange nummers die bellen. Een buitenlandsnummer. Vast een crimineel. Toen ik dus kwam vroeg hij wel even hoe het nu precies zat. Met dat nummer. Maar vooral uit welk land.

Met een ander uiterlijk. Afwijkende haarkleur. Andere lengte. Ander postuur. Andere huidskleur. Gewoon anders dan het gros zijn. Dan val je op. Door mijn lengte en postuur val ik nog meer op.

In Midden-Amerika en Azië leverde dit vooral heel veel foto’s op. Ik sta met heel veel mensen op een foto. Sommigen probeerden het nog een beetje stiekem. Om stiekem en foto van mij te maken en dan toch ook zelf in beeld te zijn. Zie je het voor je? Yep. Aparte handeling. Als ik het zie bied ik al aan om met ze op de foto te gaan. En zo makkelijk maak ik iemand blij.

Als toerist en reiziger maak ik zelf ook heel veel foto’s. Ook wel eens van mensen. Ik begrijp de nieuwswaarde. Het is toch mooi dat je mensen zo eenvoudig blij kan maken. Vol trots laten ze de foto zien.

Een van de eerste keren dat een vrouw met mij op de foto wilde was in Antigua. Zij was zo onder de indruk van mijn lengte. Haar reactie was erg grappig en lief. Zij volgt mij nog steeds trouw op Instagram. En af en toe reageert zij nog. Ook een korte ontmoeting kan een lang contact opleveren.

In Laos was ik ooit omringt door twee schoolklassen. Velen wilden met mij op de foto. En velen wilden hun Engels oefenen. Wat een enthousiasme. Na een uur heb ik het toch maar beëindigd. Anders stond ik er nu nog.

In Azië noemde iemand mijn postuur ooit Queen size. Koninginnen maat. Koninklijk. Kijk dan klinkt mijn omvang toch opeens heel fraai. Hoe leuk is dat!

Anders. Anders heeft in mijn geval al vaak geleid tot foto’s. Maar bovenal tot gesprekken. Een praatje. En soms tot hele mooie gesprekken en contacten.

Best fijn dat gele kenteken. Denk dat ik het nog maar even houdt.

Meer blogs of zelfs YouTube videos? https://www.sabinesmind.nl/

Dag München

Tot een andere keer. Dat weet ik zeker.

Voor nu zit mijn tijd in München erop. Alles is totaal anders gelopen dan verwacht. Waar ik werd aangenomen als ik beloofde tot en met November te blijven. Eindigde het door de huidige omstandigheden in de proeftijd.

Dak weg en baan weg. En ik ben de eigenaar van een grote kast en matras. Hoe anders kan het gaan. Zo blijkt maar weer dat je het leven niet kan plannen.

Ik heb veel geleerd in deze korte periode. Uiteraard heb ik een paar dingen opgestoken van het hotelvak. Jaren terug had ik een super goede en leerzame snuffelstage bij de Bloemenbeek. Daar heb ik belangrijke en mooie dingen gezien en gehoord over het vak. Daar is de liefde van de hotellerie dieper geworden.

Wat was het fijn, en af en toe ook tenenkrommend, om met zo’n jong en internationaal team te werken. De charmante oude schoonmaker uit Roemenië. Spreekt geen woord Duits maar zijn lach is zo innemend. Zijn ogen stralen warmte en levensvreugde uit. Taal is overbodig.

De grote variatie in de afkomst. Mijn collega’s die uit Syrië gevlucht zijn. De heftige tijd die zijn hebben meegemaakt. Ik zal het hier niet delen maar mijn ogen schoten vol tranen. Wat heftig.

Mijn collega’s uit Griekenland en Kroatië. Zij zien echt hoe mooi hun land is. Ja prachtig. Vooral als je toerist bent. Vooral als je geld hebt. De meesten hadden 2 tot 3 banen en konden dan nog amper rondkomen. Het salaris is nog op het oude niveau en de kosten van levensonderhoud zijn bijna gelijk als in Nederland. Onmogelijk om er een leven op te bouwen.

Of mijn Duitse collega. Zij deelde haar zorgen over haar huwelijk met mij. En wat was het fijn om haar te zien stralen vorige week. De thuis tijd door corona heeft hun weer nader bij elkaar gebracht. Er was tijd en ruimte om te praten. Er was niets aan de hand. Het waren haar inbeeldingen En nu is zij zo gelukkig, Heerlijk stralend gezelschap.

En wat van al die andere fijne mensen die ik leerde kennen over de app couchsurfing. Het ging zo snel en zo soepel. Sommigen zag ik slechts een keer. Een paar heb ik vaker ontmoet. Zo was nieuwe dingen en mensen leren kennen in een nieuwe stad kinderspel.

München. Mijn eerste korte ervaring om te wonen in een grote stad. Al kan je München echt slecht vergelijken met andere grote steden. München voelt eerder als een heel groot dorp dan als stad.

De variatie en het aanbod van de stad trokken mij aan. Helaas heb ik er weinig van kunnen genieten omdat alles dichtging. Ik zat 5 minuten van een prachtig zwembad. Zegt men. Ik kon er nog nooit naar binnen.

Wel was ik vaak in het grote park. De Englische garten. Altijd druk. Altijd gezelligheid van jong tot oud. De musea en galerieën. De helft heb ik nog niet gezien.

De stad vind ik prachtig met zijn mooie oude gebouwen. De prachtige balkons. De ornamenten. De gekleurde huizen. Overal de kleine parken. De kleine winkels naast de bekende grote winkels. Sommigen noemen München de meest noordelijke stad van Italië. Daar kan ik mij in vinden. Hier leven en zijn de mensen buiten als het even kan. Dikke jas aan en toch op het terras zitten. Wat heet. De terrassen zijn vol.

Van de omgeving heb ik nog minder gezien. Ik ben nog geen berg op geweest. Want ik mocht de stad niet uit. Nou waarschijnlijk kon ik er wel uit maar ik zou er zeker niet meer inkomen. München zat op slot.

Ik ben meer van cultuur dan van natuur. Graag heb ik met reizen dat cultuur de overhand heeft. Echter houd ik ook van meren en bergen. Daarom vind ik deze stad en omgeving zo fijn. Zo van de stad sta je aan een meer of bij een berg. Gewoon met het openbaar vervoer.

Ik had er graag meer van gezien en er meer ondernomen. En dat kan natuurlijk altijd nog. München blijft. Ik ga.

Op 30 mei, mijn verjaardag, ga ik met de trein naar Goor. Bij mijn lieve oude vader mag ik weer slapen in de logeerkamer.

Maar niet voor lang.

Er lijken dingen te gaan gebeuren.

Benieuwd?

Ik wel.

Ik verheug mij erop met een dikke lach op mijn gezicht.

Liefs,

Sabine

Voor eerst gepubliceerd op 30 mei 2020 https://www.sabinesmind.nl/blog/dag-munchen/

Lock down Tips. Positief en gemotiveerd blijven

Helaas zit ik al sinds 20 oktober in een Lock down regio. Net als aan het begin van dit jaar. Het hotel waar ik werk mag sowieso niet voor 10 januari openen(verlengd tm 29 februari. Ik ben geen deskundige. Een paar tips kan ik misschien geven of delen die het allemaal een stukje dragelijke en afwisselende maken.

  • Houd vast aan een routine.  Probeer rond dezelfde tijd in en uit bed te gaan.
  • Ga elke dag naar buiten om een frisse neus te halen. Maak gebruik van het feit dat je met daglicht naar buiten kan. Daglicht voed je vitamine D. Wandelen, fietsen, joggen.
  • Probeer om niet heel veel meer koffie of thee te drinken. Een overschot kan nadelig werken.
  • Zorg voor afwisseling in je bezigheden. Zoals spelletje doen, lezen, wandelen, film kijken. Ik wissel zelfs genres af.
  • Probeer iets nieuws te leren bijvoorbeeld een instrument spelen, een taal, een nieuw recept, breien, foto’s bewerken. Online zijn er veel cursussen te vinden voor een laag bedrag of zelfs gratis. Begin je eigen blog of Youtube kanaal.
  • Doe een vervolg of updatecursus van een eerder gedane cursus
  • Werk de administratie bij
  • Doe eindelijk die klus die al maanden op je to-do-list staat. Je weet welke ik bedoel.
  • Maak (eindelijk) dat fotoboek
  • Loop niet de hele dag in je pyjama, huispak of joggingbroek. Hoe jij je kleedt draagt bij aan je emotie.
  • Maak een lijst met doelen voor 2021. Mogelijk kan je nu alvast beginnen met iets.
  • Doe een online groepsborrel of bingo
  • Verras familie en/of vrienden met een online verstuurd cadeau. In de digitale wereld kan je zoveel dingen kopen en versturen. Het is leuk om iemand te verrassen.
  • Bel iets vaker nu je minder kan en mag afspreken met mensen.
  • Sta op met een lach. Zelfs als je een gemaakte lach op je gezicht zet maken je hersenen geluk hormonen aan. Je zult er dus de hele dag voordeel van hebben. (fake it till you make it)
  • Wees lief voor jezelf.

De beste tips zijn inkoppertjes. Ik weet het. Maar soms als je ze leest of hoort ga je ze toch doen.

Heb jij nog tips?

Share on facebook
Share on twitter
Share on linkedin
Share on telegram
Share on whatsapp
Share on email
Share on print

De klok tikt door

Ondertussen ben ik al ruim 1,5 jaar een reiziger. Sterker nog in januari wordt het al 2 jaar!

Iets wat begon als een wens/droom voor als ik met pensioen zou gaan En dan als alles zomaar op zijn plek valt. Mijn dromen. De omstandigheden. Niet wachten. Later bestaat niet. Er is alleen het nu. Of wachten op het goede moment. Er bestaat geen goed moment. Alleen het nu bestaat.

Ik ben in het diepe gesprongen. Niet echt met een groots plan. Ik wilde een lange reis maken zonder tijdsdruk. Om het te financieren. Niet vast te zitten aan een hoop stenen op een plek. Of een tijdsdruk door bezit te hebben. Ik besloot alles te verkopen. Mijn huis. Mijn meubels. Mijn auto. Zelfs een gedeelte van mijn kleding. Toegegeven ik had heel veel kleding. Absurd veel.

Mijn eerste lange reis was 7,5 maanden (langer wegblijven is niet gunstig voor sociale zekerheden) Het enige wat ik wist toen ik terugkwam was dat ik niet terug wilde in het mijn oude leven. Dat leven was goed zolang het duurde. Nu past het niet meer bij mij. Wellicht heeft het nooit echt bij mij gepast en deed ik gewoon wat iedereen doet. Omdat je geen andere levensstijl kent.

Denken in mogelijkheden. Ik kreeg het zo vaak te horen van teamleiders en managers. Mensen die het zeiden omdat ze het op een cursus geleerd hadden. Bij geen van hen heb ik ooit gevoelt wat de kracht is van Denken in mogelijkheden! De leidinggevenden voelden of geloofden het zelf niet. Maar als je het gelooft en voelt dan is in mogelijkheden zo sterk. Je ziet, hoort, voelt en bedenkt dingen die je nooit voor mogelijk had gehouden.

Ik was uit de zogenoemde “ratrace” het “systeem” gestapt en dan opeens zie je mogelijkheden. Het kan ook anders. En dat anders doe ik nu al bijna 2 jaar. Al reizend de wereld over.

Geen bezit. Okay nagenoeg geen bezit. Ik heb mijn fotoalbums en nog wat kleding. Wanneer ik in Nederland ben mag ik logeren bij mijn vader. En er zijn meer lieve mensen die mijn een logeerbed hebben aangeboden.

Geen bezit hebben maakt het leven heel overzichtelijk. Geen bezit hebben maakt het leven stukken goedkoper. Veel mensen realiseren zich niet hoeveel geld je uitgeeft aan bezit. Of je spaart elke maand geld om het bezit te kunnen vervangen. Of je betaald verzekeringspremie. Dan is er nog de angst om het bezit te kwijt te raken of te verliezen.

Dat ik geen “eigen” plek heb maakt veel mensen zenuwachtig.

Maar jij moet toch iets voor jezelf willen hebben? Correctie jij wilt iets voor jezelf hebben.

De adviezen, tips of opmerkingen van mensen zijn hun eigen angsten. Hun eigen beren op hun weg. Hun eigen demonen.

Ik zal een aantal veel gestelde vragen beantwoorden in mijn blogs. Heb je een vraag aan mij? Stel hem gerust.

Liefs

Sabine

(gepubliceerd op 3 November 2019 op Sabinesmind.nl)

Share on facebook
Share on twitter
Share on linkedin
Share on telegram
Share on whatsapp
Share on email
Share on print
beUnited blog ik liep voor SabinesMind Sabine Mensink

Ik liep voor

Ik liep voor met jaarwisselingen vieren.

Afgelopen jaarwisseling was ik alleen. In het buitenland en met een zware lockdown was ik alleen. Er is een lieve vriendin die mij vlak voor 12 uur belde via Whatsapp video belde. Drie dames in een woonkamer in Goor. Samen aftellen naar het nieuwe jaar. 2021. Zo was ik toch niet alleen. Wat een klein moment en een klein gebaar toch zo fijn kan zijn.

Rond de jaarwisseling gaan mij gedachten met mij aan de haal. En opeens kreeg ik de ingeving. Ik liep voor met jaarwisselingen vieren. In 2019 heb ik drie jaarwisselingen gevierd. En al die jaarwisselingen waren in gezelschap. De standaard jaarwisseling in Nederland als de klok van 2018 naar 2019 tikt.

Ik begin dat jaar met een reis naar China. Vlak voor het Chinese nieuwjaar vloog ik naar Vietnam. Ik had het niet bewust gepland. Maar wil je een visum langer dan 30 dagen voor China klonk het toch iets lastiger dan als ik onder de 30 dagen bleef. En ik had geen idee of ik China een prettig land zou vinden.

Begin februari kom ik aan in Ho Chi Minh city beter bekend onder zijn oude naam Saigon. En wat blijkt bij aankomst zij vieren ook het Chinese nieuwjaar. Evenals in China is het de belangrijkste feestdag. Een feestdag die je bij je ouders doorbrengt. Velen sluiten hun zaak of winkel. De enige dagen dat ze gesloten zijn in een heel jaar.
In de stad waren op meerdere plekken hele kleurige tuinen gemaakt. Ik zeg kleurig.

Wat klinkt als fleurig. Het was in mijn ogen heel erg kitsch. Neon kleuren. Suiker zoet. Van het soort het doet je bijna zeer aan de ogen. Er was een super kleine vijver met erom heen kleine riviertjes. Vol gebouwd met bruggetjes. Op verschillende plekken knal neon roze varkens. Het jaar van het varken zou beginnen. Het varken voor voorspoed in geld.

Reizen is vooral leuk door al de verschillen die er zijn over de hele wereld. In de dagen op en rond oud en nieuw is iedereen op zijn “paasbest”. Iedereen heeft zijn mooiste kleren aan. De haren in de plooi. Uitgebreide en mooie make up op. En dan begint het flaneren door de stad. Met de hele familie. In een grote optocht langs, maar vooral ook door, de nep tuinen. Langzaam. Heel langzaam lopen de grote families. En ze gaan zeer uitgebreid op de foto.

De lente begon in Vietnam. Door de hogere temperatuur ben je makkelijker en langer buiten. Ik heb heerlijk rondgelopen in de stad om mij te vergapen. Op de jaarwisseling zelf is er vuurwerk. Maar slechts op speciale ingerichte plekken. Veelal afgestoken door experts. Vanaf het balkon bij mijn familie house hadden wij er uitzicht op. Met een paar buitenlandse gasten, wat alcohol en chips. En dat was nummer 2.

In april kwam ik lichtelijk vermoeid aan in Thailand. Ik trakteerde mijzelf op een luxe uitspatting. Een eigen kamer in een wat luxer hotel met zwembad. Hoe meer faciliteiten een hotel of hostels biedt hoe hoger de prijs. Ik ben dol op zwembaden. Toch boekte ik zelden iets met een zwembad. Kosten besparen. En als ik dan toch een zwembad heb voelt het speciaal.

In Thailand stuitte ik op mijn derde jaarwisseling. Het boeddhistische nieuwjaar. Songkran. Niet op een vaste datum maar altijd ergens in april. Het feest van het water. In ongeveer 3 dagen gooien mensen water naar elkaar. Het symbolisch reinigen van je geest voor het nieuwe jaar.

Ik vind het de mooiste jaarwisseling. De temperatuur is hoog. Jong en oud is op straat. Pick-up rijden in colonne. In de bak grote bassins met water. Iedereen gooit naar iedereen. Man, vrouw, kind, opa en oma. Iedereen gooit met water. Iedereen is volledig kletsnat. Sommige ouderen hebben een bakje met water en meel. Zij maken een cirkel op je wang en spreken een zegening uit voor een goed nieuw jaar.

Af en toe hadden mensen echt super koud water. Dat is echt even schrikken. En ook weer lachen. Het is maar water. Het feest is vooral overdag. In de avond is iedereen moe van een dag feesten. Echt een feest voor iedereen. Allemaal stralende gezichten.
Ik vond het echt een van de mijn mooiste jaarwisseling. Water, zon en stralende mensen.

Wat kan ik meer wensen.