Het einde van het rookgordijn

Het is alweer een tijd geleden dat ik mijn scriptie schreef over de botsing tussen mensenrechten en economische rechten ten aanzien van het recht op toegang tot AIDSmedicijnen in Afrika.

Helaas is dit belangenconflict nog steeds relevant.

De macht van de farmaceutische industrie is enorm, net als hun jaaromzetten en exorbitante winsten.

🌿

Als er echter momenteel één sector is die profiteert van deze crisis, dan is dat wel deze sector. En dat is op zijn minst gezegd opvallend en verontrustend.

Zeker nu duidelijk wordt dat zij miljarden winsten en ondoorzichtige prijsafspraken maken, geen enkele inzage in hun productieproces willen geven, zelf hun kwaliteitschecks doen, geen enkele aansprakelijkheid aanvaarden en er eigen regels op na houden met betrekking tot de verschillende landen.

Ondertussen zijn het dus niet alleen meer de arme/ontwikkelingslanden, maar ook de Europese Commissie die de strijd met deze grootmachten aangaat.

Vorig jaar presenteerde de Europese Commissie al haar Farmaceutische Strategie voor Europa. Echter hoewel zij erkennen dat het huidige systeem van patenten en gebrek aan transparantie leidt tot excessieve prijzen van geneesmiddelen, willen zij pas in 2022 met nieuwe wetgeving komen.

Toch zorgt de coronacrisis voor een versnelde urgentie tot ingrijpen.

De roep om transparantie en vrijgeven van patenten is groter dan ooit. Zeker nu eindelijk duidelijk wordt dat toegang tot medicijnen en vaccinaties niet zomaar een vaststaand feit is.

🌿

Dit staat in schril contrast met de wantoestanden die al decennia plaatsvinden in ontwikkelingslanden.

Op papier hebben deze landen het recht om de benodigde medicijnen onder de marktprijzen af te nemen. Daar zijn duidelijke prijsafspraken over gemaakt met de farmaceutische industrie.

Hun patenten en financiële belangen hebben namelijk grenzen als het gaat om het algemeen belang. Dus moeten zij tegen lagere tarieven medicijnen leveren aan bijvoorbeeld Afrika.

Tot op heden doen zij dit echter niet. Maar vanwege hun financiële draagkracht, landelijke bescherming en internationale onaantastbaarheid, is het onmogelijk om dit juridisch af te dwingen.

Dus staan vele volkeren al jaren in de kou en wordt hen een groot onrecht aangedaan, met grove mensenrechten schendingen tot gevolg. Dit is wereldwijd bekend, maar men staat erbij en kijkt erna.

Tot op heden was het adagium blijkbaar, als het ons niet raakt, waarom zouden we ons er dan druk om maken.

🌿

Dat de coronacrisis hier verandering in heeft gebracht hadden mogelijk ook onze regeringsleiders niet kunnen vermoeden. Nu kunnen zij echter niet anders dan constateren dat de farmacie teveel macht heeft.

De vraag is dan ook nu:

Hoe kan het dat als het gaat om internationale volksgezondheid farmaceuten onaantastbaar zijn en zich schuldig maken aan mensenrechten schendingen, maar nog steeds op handen worden gedragen en alle ruimte krijgen om nog meer terrein te winnen?

In het kader van alles komt aan het licht, is dit ook zo’n stukje bewustwording over hun macht.

De farmaceutische industrie kan de wereld maken of breken.

Zeker nu we massaal verslaafd zijn aan medicatie en steeds verder weg komen te staan van onze kennis over natuurlijke gezondheid, afweer en immuniteit, en over lichaamsbewustzijn en helingsprocessen.

Ziekte wordt onherroepelijk geassocieerd met de dood. Met alle gevolgen van angst, machteloosheid, wanhoop en plaatsvervangende verantwoordelijkheid tot gevolg.

🌿

We leggen onze gezondheid al decennia in handen van de farmacie en niet eerder heeft iemand zich daar druk over gemaakt.

Niet over hun productieprocessen, niet over hun (financiële) macht, niet over hun aansprakelijkheid of over de normen en waarden waarmee zij zich op de wereldmarkt bewegen.

Dat dit ten nadelen gaat, en ging, van miljarden mensen is tot op de dag van vandaag bij velen onbekend.

Gelukkig echter kunnen we nu dit tij keren door te beginnen met het eisen van transparantie, met het opengooien van de patenten, met het maken van voor ieder toegankelijke prijsafspraken, met het neerleggen van de verantwoordelijkheid voor productieprocessen, gebruikte technieken, bijwerkingen en onomkeerbare gevolgen, en met het afnemen van hun onaantastbaarheid.

De farmacie moet een verlengde zijn van de inzet van de overheid om een ieder toegang tot zorg en gezondheid te geven. Het moet onderdeel zijn van een holistisch gezond zorgsysteem dat gericht is op volksgezondheid in brede zin.

En dat kan niet als zij boven iedere wet staan.

Het is te laat voor de vele mensen die hierdoor geen zorg hebben kunnen krijgen, maar wellicht kunnen we wel voorkomen dat dit in de toekomst zo door blijft gaan en we uiteindelijk eindigen aan het zuurstof van de farmacie.

🙏🌿✨❤️

Liefs, Eveline